Przyjaciółka, serce, razem (184373)

Ty jesteś moją przyjaciółką, jeśli ktoś złamie Ci serce, to ja zepsuję jego twarz.

Kocham Cię to marna wymówka, ale i szczera prawda.

A morał tej bajki jest krótki i niektórym dobrze znany: jeśli ufasz ludziom po prostu jesteś pojebana.

I nadszedł moment, w którym pogubiłam się już tak bardzo, że nie ma dla mnie ratunku.

Wszystko dałoby się rozwiązać, gdyby ludzie ze sobą rozmawiali. Tylko komunikowanie się za pomocą słów przynosi efekty. Milczenie rodzi milczenie, wreszcie pojawia się głucha cisza, która zalega jak beton.

Nienawiść wygasa dość szybko. Można starać się ja sztucznie podtrzymywać, ale to się nie udaje. Nienawiść nie jest tak silna jak miłość.

Lepiej jednak skończyć nawet w pięknym szaleństwie niż w szarej, nudnej banalności i marazmie.

Stając przed lustrem czasem zastanawiam się, co jest oszustwem a co nie. Czy po drugiej stronie jestem jeszcze ja, czy tylko mętne odbicie w tafli szkła.

Boże, daj mi pogodę ducha, abym pogodziła się z tym, czego zmienić nie mogę, odwagę, abym zmieniała to, co zmienić mogę i mądrość, abym zawsze potrafiła odróżnić jedno od drugiego.

Ludzie często nie zdają sobie sprawy jak, nawet nieświadomie ranią innych. Nie chodzi tu o jakiekolwiek rany fizyczne, ale o słowa. Te, które często nieumiejętne wypowiedziane potrafią zniszczyć wszystko. Te, które ranią sto razy mocniej od czynów.

Czuć się jak motyl, to nie znaczy polecieć gdzie się chce...

Nienawidzę tego, gdy jestem, martwię się, pomagam w trudnych sytuacjach, a gdy u tej osoby już jest dobrze to najzwyczajniej w świecie ma mnie w dupie.

Błogosławiony ten, który śmieje się z samego siebie, albowiem będzie miał ubaw do końca życia!

Po całym dniu nic nie robienia, nic mi się więcej nie chce!